จักรวาลเกิดจากความว่างเปล่า

ต้นกำเนิดของจักรวาลเกิดขึ้นได้อย่างไร จุดกำเนิดเป็นอย่างไร ยังไม่มีใครสามารถพิสูจน์ให้เราทราบได้นอกจากการใช้ทฤษฏิต่างๆ ที่มีความน่าจะเป็น ทฤ...

ต้นกำเนิดของจักรวาลเกิดขึ้นได้อย่างไร จุดกำเนิดเป็นอย่างไร ยังไม่มีใครสามารถพิสูจน์ให้เราทราบได้นอกจากการใช้ทฤษฏิต่างๆ ที่มีความน่าจะเป็น

ทฤษฏีจักรวาลเกิดจากความว่างเปล่า เป็นหนึ่งทฤษฏีที่มีการกล่าวถึงกันมาก แต่จะว่างเปล่าจนไม่มีอะไรอย่างนั้นเลยก็ไม่น่าจะใช่ แต่สิ่งที่นักวิทยาศาตร์รู้ก็คือ มันมีจุดกำเนิดที่ใดที่หนึ่ง จากการสังเกตุการขยายตัวของจักรวาล ซึ่งขณะนี้จักรวาลของเรากำลังอยู่ในช่วงขยายตัว

การขยายตัวของจักรวาลเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อมาก เพราะเป็นการชยายตัวที่กระจายออกไปทุกทิศทุกทางด้วยความเร็วมหาศาล ด้วยเหตุที่จักรวาลมีการขยายตัว นั่นก็ทำให้เรารู้ได้ว่า มันย่อมมีจุดกำเนิดที่ใดที่หนึ่งอย่างแน่นอน และช่วงเริ่มแรกของการกำเนิดก็จะมีพลังงานกระจุกแน่นไปหมด

ถ้ารู้จักดาวนิวตรอน หรือหลุมดำ เราจะทราบว่ามันมีแรงโน้มถ่วงที่สูงมาก โดยเฉพาะหลุมดำที่สามารถดูดกลืนแสงได้ หลุมดำไม่ได้กินแสงเข้าไป แต่เพราะแรงดึงดูดอันมหาศาลทำให้แสงไม่สามารถเดินทาง หรือเล็ดรอดออกมาจากหลุมดำได้ถ้าผ่านเข้าไป

แรงดึงดูดมหาศาลทำให้เวลาเดินช้ามากจนเกือบหยุดนิ่ง ถ้าเราลองย้อนกลับไปที่จุดกำเนิดของจักรวาล ซึ่งอาจมีจุดพลังงานเล็กจนสามารถที่จะนำมาใส่กระเป๋ากางเกงของเราได้ นั่นหลายถึง จุดพลังงานนั้นมีแรงดึงดูดมากกว่าหลุมดำอย่างเอนกอนันต์จนเวลาอาจจะหยุดนิ่งไปเลย ซึ่งนั่นก็คือ ไม่มีแม้กระทั่งเวลานั่นเอง

เมื่อเราเทียบเวลาที่เกิดขึ้นมาแล้วตามที่มนุษย์เข้าใจ คือ กว่าหมื่นล้านปี แต่ในความเป็นจริง เวลามันไม่มีอยู่จริง ถ้าเปรียบเทียบกับจุดกำเนิดของจักรวาล พูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็น ชีวิต จักรวาล ดาวเคราะห์ และทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนไม่ได้เกิดขึ้นมา เพราะที่จุดกำเนิดจักรวาลไม่ได้สังเกตุเห็นว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น

ผมเคยตั้งคำถามกับเพื่อนว่า เป็นไปได้ไหมที่ว่า จักรวาลของเราทั้งหมด อยู่ในสิ่งมีชีวิตหนึ่ง หรือวัตถุสิ่งใดสิ่งหนึ่งเท่านั้น เป็นแค่อนุภาคเล็กๆ สำหรับสิ่งนั้นเท่านั้นเอง แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงแสดงว่า จักรวาลย่อมมีขอบเขต จริงๆ แล้วอาจจะมี แต่ด้วยเทคโนโลยีของเราไม่สามารถมองได้ไกลถึงขอบเขต แต่ถ้าไม่มีมันก็เป็นเรื่องที่ยากที่สุดที่จะนึกถึงและทำความเข้าใจได้

บางครั้งที่ผมนั่งมองดวงดาว และนึกไปว่า จะมีไหมที่มีใครที่อยู่ห่างไกลในจักรวาลนี้จะเฝ้ามองอยู่ด้วยเช่นกันว่าโลกที่ห่างไกลจะเป็นอย่างไร มีอยู่จริงหรือไม่ แต่มันก็น่าจะห่างไกลกันเหลือเกิน ซึ่งเกินกว่าที่เราจะสามารถสื่อสารถึงกันได้ และอาจไม่มีหนทางใดเลยที่จะทำให้เราที่อยู่ห่างไกลกันขนาดนั้นได้พบกัน หรือสามารถติดต่อสื่อสารกันได้

ความเข้าใจในเรื่องราวของจักรวาลที่ว่า "เราไม่ได้เข้าใจอะไรมันซักเท่าไร" ทำให้เกิดความรู้สึกที่ว่า เรามันช่างเล็กเสียเหลือเกินในทุกๆ ด้าน เล็กเสียจนดูเหมือนไม่มีตัวตนอยู่จริง

ผมยังเฝ้ารอคอยการค้นพบอะไรใหม่ๆ ที่ห่างไกลออกไป เพื่อหวังว่าซักวันเราจะเข้าใจจักรวาลมากขึ้น ซึ่งนั่นก็หมายถึง การมีอยู่ของชีวิตเช่นเดียวกัน