ต่างจังหวัด ตลาดสด วันพระ ไม่ขายหมู

วัยเด็กชอบตื่นแต่ชอบเดินตามแม่ไปตลาดสดยามเช้า ตลาดสดที่ต่างจังหวัดในอดีต คือ ตลาดสดจริงๆ มีชาวบ้านเดินทางนำพืชผักสวนครัว ปลา ไก่ กบ อึ่ง มาข...

วัยเด็กชอบตื่นแต่ชอบเดินตามแม่ไปตลาดสดยามเช้า ตลาดสดที่ต่างจังหวัดในอดีต คือ ตลาดสดจริงๆ มีชาวบ้านเดินทางนำพืชผักสวนครัว ปลา ไก่ กบ อึ่ง มาขายเท่าที่จะหามาได้ ถ้าช่วงหน้าฝนก็จะเห็นแมงดาวางขายอยู่หลายเจ้า

พริก ผัก สมัยนั้นค่อนข้างถูก และปัจจุบันก็ยังถุกกว่าห้างร้านที่ติดแอร์มากนัก แต่ความเจริญก็ทำให้ราคาสินค้าค่อนข้างที่จะใกล้เคียงกันทั้งประเทศแล้วในตอนนี้

ในวัยเด็กมักตื่นนอนแต่เช้าเป็นประจำ เพราะใครๆ ก็ตื่นกันเวลานั้น เวลานอนที่ดึกที่สุดของคนส่วนใหญ่ก็คือละครหลังข่าวจบ ผู้คนก็ไม่ได้มีกิจกรรมอะไรมาก เพราะนอนเร็ว การตื่นแต่เช้ามันก็ไม่ใช่เรื่องยาก

ช่วงเช้าอากาศจะดี สดชื่นมาก การไปเดินตลาดเช้าก็เหมือนการออกกำลังไปในตัว ตลาดเช้าจะมีของหวานที่ตักใส่ถุงขาย นั่นเป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมชอบไปตลาดเช้า เพราะจะได้กินของหวานด้วย แต่ทุกวันพระผมสังเกตุว่าจะไม่มีหมูขาย ร้านขายหมู หรือเขียงหมูจะหยุดทุกวันพระ เพราะวันพระโรงฆ่าสัตว์จะปิด อาหารสด หรือเนื้อสดที่แช่เย็นไม่มีในเวลานั้น นอกจากอาหารทะเลที่ต้องบรรทุกมาจากชายฝั่งทะเลที่ผ่านการแช่น้ำแข็ง

หลายครอบครัวจะรู้กันอยู่แล้วว่า ถ้าวันพรุ่งนี้เป็นวันพระ วันนี้ก็จะต้องซื้อเนื้อหมูมาตุนเอาไว้เผื่อวันพรุ่งนี้ บางครั้งก็ไม่มีให้ซื้อ แต่เราก็สามารถอยู่กันได้ เพราะยังมีอย่างอื่นให้ซื้อกิน ไม่ว่าจะเป็นปลา นก กบ อึ่ง ไก่ ที่ขาวบ้านหามาขาย

มีปลาชนิดหนึ่งที่ผมชอบกิน และกินบ่อยๆ ในอดีตนั่นคือ ปลาหลด จะเป็นปลาหลดแดดเดียว รสชาดออกเค็มๆ หน่อย ของอร่อยที่ต้องกินเป็นประจำ แต่ปัจจุบันหากินไม่ได้เลย

ปลาเป็นสิ่งที่หาได้ง่ายมากในต่างจังหวัด มันมีอยู่ทุกที่ๆ มีน้ำ ไม่ว่าจะเป็นท่อระบายน้ำ ทุกนา ห้วย หนอง คลอง บึง ทุกที่ล้วนมีปลา เพียงแค่เรามีอุปกรณ์จับก็สามารถจับได้ง่ายๆ หรือถ้าหากมีแอ่งน้ำเล็กๆ ที่พอจะวิดได้ เมื่อวิดน้ำหมดเราก็สามารถจับปลาด้วยมือเราได้อย่างง่ายดาย แต่ปัจจุบัน ไม่เห็นมีแล้วชีวิตแบบนี้

ผมไม่แน่ใจว่า อีแร้ง ที่เคยเห็นในวัยเด็กมันหายไปตอนไหน แต่ทุกครั้งที่ไปเดินเล่นกับเพื่อนๆ ผ่านคอกวัวก็จะเห็นอีแร้งอยู่ประจำที่เสาคอกวัวอยู่หลายตัว และหลายๆ ครั้งก็จะเป็นอีแร้งบินวนอยู่บนฟ้า สายตาเฝ้ามองและคิดว่าอีแร้งคงกำลังบินวนหาเหยื่อ

อีแร้งจะกินซากศพ และมีอีกาที่เดินวนเวียนอยู่ใกล้ๆ คอยให้อีแร้งกินเสร็จก็จะเดินมากินต่อ วัฏจักรเช่นนี้เห็นอยู่จนเป็นเรื่องปรกติ

ในวัยเด็ก เวลามันช่างเดินช้าเสียเหลือเกิน กว่าจะผ่านวัน ผ่านเดือน ผ่านปี มันช่างเนินนาน แต่ครั้นเมื่อเราอายุมากขึ้น เวลามันก็จะเดินเร็วขึ้นทุกวัน ในความเป็นจริงเวลาไม่ได้เดินเร็ว แต่เป็นความรู้สึกที่ว่าเวลามันผ่านไปเร็ว จนทำให้บางครั้งเมื่อเรามองย้อนไปในอดีต ยังนึกเสียดายเวลาที่ผ่านมาว่ายังมีอะไรหลายๆ อย่างที่เรายังไม่ได้ทำ แต่มันก็ย้อนเวลากลับไปไม่ได้

โลกนี้มันเปลี่ยนไปเร็วมากจริงๆ เราปรับตัวตามโลกและมองย้อนไปในอดีต มันทำให้เรารู้ว่า อดึตกับปัจจุบัน มันแตกต่างกัน และเปลี่ยนไปหลายอย่าง

คนรุ่นต่อไปก็จะคิดเหมือนคนรุ่นปัจจุบันเช่นกัน