ไม่อร่อยเลย กีวยเตี๋ยวไก่มะระ ช่วงโควิท

ย้อนไปก่อนหน้าการประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินโรคโควิท ผมก็ไม่เคยทานอาหารนอกบ้านเลยซักครั้งเดียว จะซื้อกลับมากินที่บ้านตลอด ทำกินเองบ้าง เป็นกับข้า...

ย้อนไปก่อนหน้าการประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินโรคโควิท ผมก็ไม่เคยทานอาหารนอกบ้านเลยซักครั้งเดียว จะซื้อกลับมากินที่บ้านตลอด ทำกินเองบ้าง เป็นกับข้าวบ้าง หมุนเวียนเปลี่ยนไป โชคดีที่สามารถหาซื้อได้ไม่ไกลจากบ้านสามารถเดินไปซื้อแล้วกลับมากินที่บ้านได้

แต่วันนี้ออกไปทำธุระนอกบ้าน โดยใช้รถโดยสารประจำทางเช่นเคยจนถึงเวลาเย็น คิดว่าน่าจะถึงเวลาอาหารเย็นก็เลยเดินไปหาอะไรกินที่ food cord ตอนแรกก็ชะเง้อมองดูไปรอบๆ ก่อนว่ามีอะไรน่าสนใจ ที่ต้องเดินหาอะไรกินก่อนเพราะมันจะมีร้านกับข้าวที่จะลดราคาจากถุงละ 60 บาทเป็น 3 ถุง 100 บาท น่าจะซักประมาณ 5 โมงเย็นกว่าๆ

ระหว่างที่ชะเง้อมองหาอะไรกิน ก็เหลือบไปเห็นก๋วยเตี๋ยวไก่มะระที่เคยกินของข้างๆ นี่เอง แม่ค้าก็เชื้อชวนก็เลยจัดการเดินไปซื้อ card ศูนย์อาหารมาสั่งก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ เส้นหมี่ น่องไก่อย่างที่เคยสั่งเป็นประจำ

ระหว่างที่รอแม่ค้าลวกเส้น สายตาก็มองหาว่าเครื่องปรุงวางไว้ตรงไหน แต่ก็ไม่เห็นมีรวมทั้งมะระที่หั่นเป็นเส้นบางๆ กับใบโหระพาก็ไม่เห็นมีวางอยู่ กะว่าถ้าแม่ค้าทำเสร็จก็จะถาม แต่ก็เห็นแม่ค้าเดินมาข้างๆ ใช้ที่คีบๆ เส้นมะระ กับหยิบเครื่องปรุงซอง พริก น้ำตาล น้ำปลา และน้ำส้ม เห็นอย่างนั้นไม่ต้องลุ้นเลยว่ารสชาดจะออกมาอย่างไร

ถ้าคนที่ชอบหรือเคยกินก๊วยเตี๋ยวไก่มะระจะรู้เลยว่า ทีเด็ดมันอยู่ต้องพริก ผมไม่ทราบว่าเขาเรียกว่าอะไร เป็นพริกที่มีน้ำมันผสมอยู่ด้วยคล้ายๆ น้ำพริกเผา แต่ว่ารสชาดมันเผ็ดได้ใจ

ผมก็ไม่ใช่คนที่กินรสเผ็ดมาก แต่ก็ระดับหนึ่งที่เวลากินเผ็ดแล้วเหงื่อต้องออกประมาณ ให้ลากผมแฉะเหงือประมาณนี้แหละครับมันถึงจะเรียกว่า "แซ่บ" ลองจินตนาการเครื่องปรุงที่เป็นซองๆ ที่มีพริกกับน้ำตาลติดกัน พริกป่นที่อยู่ในซองมันมีแค่สี และความรู้สึกทางสายตาว่าเป็นพริก แต่มันไร้ความเผ็ด

ก็เอาพริกป่นกรอกปากก่อนเลยจะได้เผ็ดสมใจ บางคนก็อาจจะคิดแบบนั้น แต่มันไม่เหมือนกัน ใครจะบ้าเอาพริกป่นกรอกปากให้มันเผ็ด มันต้องเผ็ดแบบกลมกล่อม เผ็ดในทุกสัมผัสของเส้น น้ำซุบ และเครื่องปรุงทุกอย่างรวมๆ กัน

ผมก็พอเข้าใจได้ในสถานการณ์ที่ทำไมต้องทำแบบนี้ ผมก็ค่อนข้างจะโอเคน๊ะ แต่ไม่ทันคิดว่าจะเป็นแบบนี้เท่านั้นเอง

ทานเสร็จเราก็ต้องเดินเอาภาชนะของเราไปคืนที่จุดรับคืนด้วย ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดเหมือนกัน เพราะปรกติจะมีพนักงานมาเดินเก็บ แต่เนื่องจากเรากำลังทานอาหารหรือดื่มน้ำอยู่ ขณะนั้น เราไม่ได้ใส่หน้ากาก มันเป็นสิ่งที่เขาคิดมาดีแล้วที่ให้เราเดินไปเก็บเอง

เอาจริงๆ ถ้าครั้งนี้เราสามารถเปลี่ยนวิถีชีวิตเฉพาะเรื่องการเก็บจาน อาจจะเป็น new normal สำหรับคนไทย เพราะต่างประเทศก็ต้องเดินไปเก็บในที่ๆ เขาเตรียมไว้ ทำกันแบบนี้มานานมากแล้ว แต่เมืองไทยไม่ค่อยมี ที่เคยเห็นก่อนหน้านี้ก็จะมี แม็คโดนอล ที่ต้องเดินไปเก็บ และมี texas chicken ที่ต้องเดินไปเก็บ ก็มีบ้าง หรือส่วนมากก็ไม่ทราบที่ไม่เดินไปเก็บ แต่ผมก็ทำประจำ เพราะรู้สึกชินในลักษณะแบบนี้ โรงอาหารบริษัทใหญ่ๆ ในเมืองไทยก็ทำแบบนี้เหมือนกัน(มั๊ง) ต้องมีคำว่ามั๊ง เพราะไม่แน่ใจ แต่ผมเคยใช้ชีวิตแบบนั้น และเคยเห็นมาอยู่บ้างบางแห่ง

ผมว่าไม่ว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนไปอย่างไร เราคือมนุษย์ผู้เจริญ ย่อมสามารถปรับเปลี่ยนตัวเองให้เคยชิน และเข้ากับสถานการณ์นั้นได้อย่างแน่นอน

ส่วนใครที่ปรับตัวไม่ได้ นั่นแสดงว่า คุณยังมีความเป็นมนุษย์น้อยกว่าคนอื่นๆ เขา