ตั้งใจว่าจะเขียนบล็อกทุกวันเหมือนการเขียนไดอารีส่วนตัว แต่เมื่อวานลืมซ่ะงั้น เหตุเพราะร่างกายอ่อนเพลีย อาจจะเป็นเพราะทำงานหนักหลายวันติดต่อก...
ตั้งใจว่าจะเขียนบล็อกทุกวันเหมือนการเขียนไดอารีส่วนตัว แต่เมื่อวานลืมซ่ะงั้น เหตุเพราะร่างกายอ่อนเพลีย อาจจะเป็นเพราะทำงานหนักหลายวันติดต่อกันร่างกายก็เลยเกือบน๊อค และอากาศค่อนข้างชื้นเพราะระยะนี้ฝนตกบ่อย และบางครั้งตอนกลางวันก็ร้อนจัด
รู้สึกอาการไม่ดีต้องสำรวจตัวเองเพราะระยะนี้โควิดกำลังระบาด เมืองไทยอาจจะไม่มีแล้วแต่ก็ยังวางใจไม่ได้ เพราะการเจ็บป่วยระยะนี้มันค่อนข้างส่งผลต่อจิตใจพอสมควร เพราะความระแวงว่าจะติดเชื้อด้วยหรือเปล่า สรุปแล้วก็นอนนักผ่อนเผื่อร่างกายจะดีขึ้น และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ รู้สึกดีขึ้นมากจนสามารถมานั่งทำงานได้บ้าง และมีเวลาเขียนบล็อก
ผมเป็นคนค่อนข้างระมัดระวังเกี่ยวกับอาการเจ็บป่วย เพราะไม่อยากป่วย เมื่อรู้สึกไม่ค่อยสบายเนื้อสบายตัวต้องสำรวจตัวเองอย่างรวดเร็วว่าเพราะอะไร ถ้าร่างกายไม่ไหวเราก็ต้องพัก บางครั้งเราก็ทำงานทำโน่นนี่ จนลืมเวลาว่าเราใช้เวลาอยู่กับสิ่งนั้นๆ นานเกินไป ทั้งสมองล้าและร่างกายอ่อนเพลียย่อมส่งผลต่อสุขภาพของเราอย่างแน่นอน
ผมพยายามที่จะแบ่งเวลาให้เกิดความสมดุลไม่ว่าจะเรื่องงาน ร่างกาย และเรื่องอื่นๆ เพราะการหมกหมุ่นอยู่กับงาน หรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นเวลานานไม่เป็นผลดีต่อเราแน่นอน ไม่ใช่เฉพาะสุขภาพ แต่เป็นเรื่องของการมีอยู่ของชีวิต
หนึ่งชีวิตมีหลายองค์ประกอบที่ต้องประกอบกันเพื่อให้เกิดชีวิตที่สมบูรณ์ ไม่ต้องถามว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร ควรจะถามตัวเองว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่อใคร ความสุขที่เรามอบให้กับตนเองกับมองให้คนอื่นมันคือความสุขที่แตกต่าง บางคนอาจจะเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่มอบให้กับใครก็ตามคือความสุขที่เราไม่คาดหวังสิ่งตอบแทนใดๆ นอกจากความสุขทางใจที่เราเท่านั้นรู้ดีที่สุด
เมื่อต้องการมอบความสุขให้กับคนรอบกายเรา สุขภาพร่างกายเราย่อมสำคัญ เพราะเป็นสิ่งเริ่มต้นที่จะส่งมอบความสุข ถ้าหากเราเจ็บป่วย นอกจากเราไม่สามารถสร้างความสุข บุญกุศลได้แล้ว อาจทำให้เกิดความทุกข์กับคนอื่นได้ด้วย
ความสุขกับการทำบุญก็ไม่ต่างกัน ให้เริ่มต้นที่ตัวเราก่อน ถ้าเรามีสุข เราก็สามารถส่งมอบความสุขให้คนใกล้ชิดได้ เมื่อตัวเรามีสุข คนรอบข้างมีสุข เราก็สามารถขยายความสุขให้กับคนที่ไกลออกไป ไกลออกไปได้เรื่อยๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ตอนนี้ร่างกายกลับมาเกือบปรกติ ความสุขก็กลับมาเกือนปรกติ รู้สึกดีจัง...
COMMENTS